‘Het grote lijden’ van Groen
gepubliceerd op www.rotterdamsdagblad.nl – donderdag 04 mei 2000
Mariëtte Olsthoorn
Een dichter moet lijden, vindt Sander Groen. Ook hij. Zo voelt hij zich meer dichter, schrijft hij in zijn eerste bundel Gras. ‘Dat zou er mooi achteraan klinken. Maar toch is het maar de helft van de waarheid. Eigenlijk gaat het heel goed met me, maar dat wil ik gewoon niet zien. En zeker niet in de herfst.’
Want Sander Groen (25) wil vallende bladeren, melancholie. Winterslaap, of lekker vroeg naar bed. Depressie of tenminste een zekere neerslachtigheid. Er moet geleden worden. Maar in wezen is Groen gewoon een vrolijke Vlaardingse jongen, die overdag bedden verkoopt en ’s nachts wordt overvallen door een stroom van woorden. En dan zit er maar één ding op, zegt hij: uit bed en schrijven.